یکی از طولانی ترین مهاجرت هایی که یک پرنده ساکن خشکی ها انجام می دهد به زودی کامل خواهد شد.دانشمندان با استفاده از یک ردگیر ماهواره ای مهاجرت فاخته ای را زیر نظر گرفته اند که مسیری ۱۲ هزار کیلومتری از جنوب آفریقا تا محل جفتگیری اش در مغولستان را طی کرده است.این پرنده در این مسیر از ۱۶ کشور و اقیانوس هند گذشته و از بادهای شدید جان به در برده است
دانشمندان می گویند این یک سفر حماسی بوده. این فاخته معمولی که محققان اسم رودی به نام اونون در مغولستان را به او داده اند سفرش را روز ۲۰ مارس از زیستگاه زمستانی اش زامبیا شروع کرد.اونون یکی از پنج فاخته ای است که محققان تابستان سال پیش در مغولستان به آنها تجهیزاتی برای ردگیری ماهواره ای چسباندند. ”پروژه فاخته مغولستان” یک کار مشترک میان دانشمندان محلی و موسسه بریتانیایی ”بی تی او” برای نظارت بر مهاجرت های راه دور است
اونون با سرعت متوسط ۶۰ کیلومتر در ساعت بدون وقفه از هزاران کیلومتر اقیانوس هند عبور کرد. او از جمله از کنیا، عربستان سعودی و بنگلادش گذشت.با این حال در میان پنج پرنده ای که در این پروژه برچسب خوردند او تنها حیوانی است که این سفر حیرت انگیز بازگشت را کامل می کند.یک فاخته دیگر به نام بایان که بخشی از زمستان را در کوه کلیمانجارو در شرق آفریقا گذراند در راه بازگشت به یونان چین رسید اما بعد از آن یا در اثر خستگی از میان رفته یا شکار شده است
این پرنده ظرف دو هفته ده هزار کیلومتر را طی کرد برای همین دانشمندان به این نتیجه رسیدند چنان خسته و گرسنه به استان یونان رسیده که به اندازه کافی برای پرهیز از خطرات هوشیار نبوده است.دکتر کریس هیوسون از موسسه ”بی تی او” می گوید که این پروژه چیزهای زیادی را درباره مهاجرت های راه دور آشکار کرده است.”فکر می کنم نتیجه بزرگ مطالعه این است که پرندگان می توانند چنان دور و با چنان سرعتی بروند که به آنها توانایی یافتن شرایط مناسب برای تغذیه خوب و اضافه کردن وزن را می دهد. آنها همچنین دقیقا می دانند کجا بروند تا وزش باد در جهت حرکت آنها باشد تا از اقیانوس هند عبور کنند. برای همین هزینه مهاجرت آنقدر نیست که قبلا فکر می کردیم
اما خطراتی دایمی متوجه این پرندگان است، از موجودات صیاد و شکارچیان غیرقانونی گرفته تا توفان ها و گرسنگی.اما آنطور که دکتر هیوسون اشاره می کند در زمانه ای که تعداد کمی از ما به دلیل ویروس کرونا توانایی سفر هوایی را داریم، مشاهده پرندگانی که فاصله هایی چنین دراز را طی می کنند نشان می دهد که طبیعت هنوز کارکرد درستی دارد