سیگار عامل اصلی سرطان ریه است، با این حال فقط تعداد کمی از سیگاریها به این بیماری مبتلا میشوند. به گزارش ساینس دیلی، مطالعهای که دانشمندان کالج پزشکی آلبرت اینشتین انجام دادند، نشان میدهد که برخی از سیگاریها ممکن است سازوکارهایی قوی داشته باشند که با محدود کردن جهشهای سلولی، از آنها در برابر سرطان ریه محافظت میکند. این یافتهها میتواند به شناسایی آن دسته از سیگاریهایی که با خطر ابتلا به این بیماری مواجهاند، کمک کند
دکتر اسپیواک میگوید: «سلولهای سیگاریترین افراد الزاما بیشترین تعداد جهش را ندارند. دادههای ما نشان میدهد که این افراد علیرغم مصرف زیاد سیگار ممکن است برای مدت طولانی زنده بمانند؛ زیرا توانستهاند جهشهای بیشتر را در بدنشان سرکوب کنند. این کاهش جهشهای سلولی میتواند به این دلیل باشد که این افراد دارای سیستمهای بسیار ماهری برای ترمیم آسیب دیانای یا سمزدایی دود سیگارند
برای مقایسه چشمانداز جهش سلولهای اپیتلیال طبیعی ریه، محققان کالج انیشتین دو گروه را بررسی کردند: ۱۴ نفر که هرگز سیگار نمیکشیدند و در بازه سنی ۱۱ تا ۸۶ سال بودند و ۱۹ فرد سیگاری که بین ۴۴ تا ۸۱ سال سن داشتند. سلولها از بیمارانی که برای آزمایشهای تشخیصی غیرمرتبط با سرطان برونکوسکوپی شدند، جمع شدند.دکتر اسپیواک گفت: «این سلولهای ریه سالها، حتی دههها، زنده میمانند و بنابراین میتوانند هم با افزایش سن و هم با سیگار کشیدن جهش کنند
محققان دریافتند که جهشها در سلولهای ریه افراد غیرسیگاری با افزایش سن بیشتر میشود و در سلولهای ریه افراد سیگاری هم به طور قابل توجهی جهشهای بیشتری یافت میشود.دکتر اسپیواک گفت: «این به طور تجربی تایید میکند که سیگار کشیدن همانطور که قبلا تصور میشد، خطر ابتلا به سرطان ریه را با افزایش فراوانی جهشها، افزایش میدهد.» این احتمالا یکی از دلایلی است که چرا تعداد کمی از افراد غیرسیگاری به سرطان ریه مبتلا میشوند و تنها ۱۰ تا ۲۰ درصد از سیگاریهای مادام العمر سرطان ریه میگیرند
یکی دیگر از یافتههای این مطالعه این است که تعداد جهشهای سلولی شناساییشده در سلولهای ریه بهطور مستقیم با تعداد سالهای مصرف سیگار افزایش مییابد و احتمالا خطر ابتلا به سرطان ریه نیز بالا میرود. اما جالب اینجا است که افزایش جهشهای سلولی پس از ۲۳ سال قرار گرفتن در معرض سیگار، متوقف شد
دکتر ویج در مورد این تحقیقات گفت: «ما اکنون میخواهیم آزمایشهای جدیدی را توسعه دهیم که میتواند ظرفیت افراد را برای ترمیم دیانای یا سمزدایی اندازهگیری کند. این کار میتواند به ما برای ارزیابی خطر ابتلا به سرطان ریه راه جدیدی ارائه دهد