فدراسیون بین‌المللی تاریخ و آمار فوتبال «آی‌اف‌اف‌اچ‌اس» گلاره ناظمی، داور ایرانی را به عنوان یکی از نامزدهای بهترین داوران زن جهان انتخاب کرد. این فدراسیون هرساله با نزدیک شدن به پایان سال میلادی، ابتدا نامزدها و سپس بهترین بازیکنان فوتبال و فوتسال جهان را معرفی می‌کند
بر اساس اعلام رسمی فدراسیون بین‌المللی تاریخ و آمار فوتبال، ۱۶ داور زن در جهان به عنوان نامزدهای بهترین داوران زن در سال ۲۰۲۱ معرفی شده‌اند. این داوران از کشورهای روسیه، فرانسه، سوییس، اوکراین، هلند، برزیل، آرژانتین، شیلی، مکزیک، آمریکا، هندرواس، روآندا، مالاوی، استرالیا، ژاپن و ایران‌اند
گلاره ناظمی که نامش در میان ۱۶ داور منتخب فدراسیون جهانی تاریخ و آمار فوتبال دیده می‌شود، متولد سال ۱۳۶۲ است. او پیش از ورود به عرصه داوری، بازیکن فوتبال بود ولی در سن ۱۷ سالگی و با حمایت و تشویق برادرش، در دوره‌های آموزشی داوری ثبت‌نام و ورزش حرفه‌ای خود را در این مسیر دنبال کرد
او پس از مدتی داوری در فوتبال، مسیر حرفه‌ای خود را به‌طور تخصصی در فوتسال ادامه داد و لیگ برتر فوتسال زنان را داوری کرد. نخستین تجربه بین‌المللی او داوری در بازی‌های آسیای جنوب شرقی در سال ۲۰۰۱ بود و از آن زمان در فهرست داوران حرفه‌ای ایران قرار گرفت. ناظمی در سال ۲۰۱۴ نیز به عنوان داور بین‌المللی انتخاب شد
گلاره ناظمی که در رقابت‌های فوتسال جام باشگاه‌های جهان مردان تایلند در سال ۲۰۱۹، دیدار پایانی را داوری کرده بود، در تابستان ۲۰۲۱ (تیر۱۴۰۰)، در جریان رقابت‌های جام‌جهانی فوتسال ۲۰۲۱ به عنوان داور حضور داشت. این نخستین‌بار بود که یک داور زن ایرانی در مسابقه‌های جام‌جهانی مردان داوری می‌کرد
او پیش‌تر در مصاحبه‌ای، درباره سختی‌هایی که در این مسیر متحمل شد، گفته بود: «در ابتدا برای من داوری سخت بود. مردم خصوصا مردان، اغلب می‌گفتند که زنان داوران خوبی نیستند و من به این دلیل روی تصمیمم پافشاری کردم. مهم این بود که به آن‌ها بگویم و نشان دهم که می‌توانم از پس آن بربیایم. من از این صحبت‌ها به عنوان یک ابزار انگیزشی استفاده کردم
گلاره ناظمی در این گفت‌وگو با بیان اینکه از زنان داور در ایران حمایت نمی‌شود، گفته بود: «گاهی خسته می‌شدم اما می‌خواستم ثابت کنم که یک زن ایرانی می‌تواند به موفقیت برسد.» ناظمی همچنین از زنانی یاد کرد که یا به دلیل سختی‌های این حرفه و نبود حمایت‌ها یا به علت مخالفت خانواده و همسران خود نتوانسته‌اند این حرفه را ادامه دهند. او اظهار داشت: «آن‌ها نمی‌توانند هضم کنند که چرا یک داور باید این همه سفر کند. در ایران اگر شما بخواهید داور شوید، باید اجازه همسر داشته باشید؛ به همین دلیل خیلی از آن‌ها اکنون این حرفه را رها کرده‌اند